بررسی جداسازی انسولین در سیستم های دو فازی آبی پلی اتیلن گلایکول- فسفات و پلی پروپیلن گلایکول- فسفات و مدلسازی ترمودینامیکی سیستمهای دو فازی آبی پلی اتیلن گلایکول-فسفات

تفکیک انسولین در سیستم های دو فازی آبی پلیمر_نمک شامل پلیمرهای پلی اتیلن گلیکول با جرم های مولکولی 1000، 4000، 6000 و پلی پروپیلن گلیکول با جرم های مولکولی 425، 725 در phهای مختلف و در دمای °c25 مورد بررسی قرار گرفته است. در این سیستم ها از پتاسیم هیدروژن فسفات بعنوان نمک استفاده شده و تاثیر پارامترهای ph، وزن مولکولی پلی اتیلن گلیکول و پلی پروپیلن گلیکول، درصد وزنی پلیمر و نمک، میزان پروتئین اضافه شده به سیستم بر میزان بازیابی انسولین بررسی شده است. داده های تعادلی مایع_مایع (lle) که شامل داده های بانیودال و خطوط رابط می باشد برای این سیستم های دو فازی آبی ترسیم شده اند. خطوط رابط در phهای 7، 5/8، 10 و جرم مولکولی های مختلف پلیمرها حاصل شدند. تاثیر جرم مولکولی پلیمر و ph بر خواص تعادلی سیستم های دو فازی آبی نیز مطالعه شده است. منحنی استاندارد کنداکتومتر و رفراکتومتر مربوط به سیستم های دو فازی آبی پلی اتیلن گلیکول-فسفات و پلی پروپیلن گلیکول-فسفات در دمای ثابت°c25 رسم و ارائه شدند. جهت تعیین ضریب تفکیک انسولین در سیستم دو فازی آبی پلی اتیلن گلیکول-فسفات از مدل ترمودینامیکی unifac-nrf استفاده گردید. برای محاسبه عبارت مربوط به اجزاء یونی از رابطه دبای-هوکل استفاده گردید. برای محاسبه قدرت یونی نمکها معادلات تعادلی مربوط به درجه انحلال نمک و برای پروتئین از رابطه محاسباتی بار سطحی پروتئین استفاده شد. پارامترهای سطح وحجم اجزا از مراجع و پارامترهای سطح و حجم انسولین از داده های مربوط به ابعاد مولکولی انسولین محاسبه شد پارامترهای برهم کنش انسولین با دیگر اجزا نیز با استفاده از داده های تعادلی بدست آمده بهینه گردید. همچنین با مقایسه نتایج مربوط به هر کدام از پلیمرها، تاثیر نوع پلیمر بر خواص تعادلی سیستم های دو فازی آبی نیز مطالعه شد.